bir «Vuruşsuz Koşu» bir akreditasyonu uluslararası tanınırlık sağlayan Oyuncunun doğrudan herhangi bir hasar almadan tüm oyunu tamamladığı video oyunlarındaki aşırı zorluk, ne düşmanlardan, ne de çevreden. Bunlara fiziksel saldırılar, mermiler, tuzaklar ve bazı durumlarda düşme hasarı bile dahildir. Oyuncunun oyun mekaniğine dair bilgisini sınırlarına kadar zorlayan bir beceri ve hassasiyet mücadelesidir.
Bu karmaşıklığa rağmen, Bu başarıyı, büyük çoğunluğu için tamamlanması zor olan oyunlarda başaran birçok oyuncu var., sadece vuruş almadan değil, aynı zamanda bunları normal şekilde tamamlayarak. Ama henüz vuruş almadan veya "No-Hit" yapmadan işi bitiremeyenler de var. Yani, eğer bu dünyaya tutkuyla bağlıysanız ve "hiç vuruş yapamayanların" Olympus'unda iz bırakmak istiyorsanız, okumaya devam edin. Bu challenge'larda henüz dokunulmamış bazı oyunları size göstereceğim..
"Vuruşsuz" zorluklar ve "Hasarsız" ile fark
Bilmen gereken ilk şey şu ki "Vuruşsuz" olmak, hasar almamaktan çok daha fazlasını içerir. "Hasarsız" terimi, bir oyunu can puanı kaybetmeden tamamlamayı ifade eder; ancak zırh hasarı veya can puanını etkilemeyen vuruşlar gibi karakteri doğrudan etkilemeyen belirli hasar türlerine de izin verir. Örneğin, Dark Souls gibi bir oyunda, özel bir direnci aktive eden ancak sağlığa zarar vermeyen bir vuruş, "hasarsız" bir maçta geçerli sayılabilirken, "vuruşsuz" bir maçta geçerli sayılmayabilir.
Şimdi, bu kurallar ilahi lütufla gelmiyor, ancak standartlar toplum tarafından belirlenir. Aslında bu kuralları şu topluluklarda görebilirsiniz: Takım Vuruşsuz. sonra, Bu, kuralları bizim koyabileceğimiz anlamına mı geliyor? Aslında pek de öyle değil., bunu uygulamak isteyen herkesin neyi yapması ve neyi yapmaması gerektiğini bilmesi için fikir birliğine varılması gerekir.
Ama şunu da bilmelisiniz ki, daha önce hiç kimsenin oynamadığı bir oyunu alırsanız,Evet, kuralları kendiniz belirleyebilirsiniz.. Evet kesinlikle, mümkün olduğunca sıkı yapmaya çalışın Aksi takdirde toplum sizin başarınızı onaylamayabilir.
Artık bu önemli farkı öğrendiğinize göre, bakalım "No-Hit Runs"ın tamamlandığı oyunlardan bazıları.
"No-Hit Runs"ta başarıyla tamamlanan oyunlar
"Vuruşsuz" mücadelesi çok sayıda başlıkta çoktan kazanıldı Topluluğun özverisi ve becerisi sayesinde. Bunlardan en dikkat çekenleri şunlardır:
Soulsborne oyunları ve benzerleri
Demon's Souls, Dark Souls (I, II, III), Bloodborne, Sekiro ve Elden Ring: En zor oyunlardan bazıları olarak kabul edilen bu oyunlar, oyunları boyunca tek bir darbe bile almamış oyuncular tarafından domine edilmiştir.
Metroidvania ve roguelike'lar:
Hollow Knight, Blasphemous, Blasphemous 2, Isaac'ın Bağlanması: Bu oyunlar, oyuncuları hızlı tempolu savaşlar, öngörülemeyen düşmanlar ve karmaşık seviye tasarımlarıyla zorluyor.
Korku klasikleri:
Resident Evil ve Silent Hill oyunları: Orijinalden yeniden yapımlara kadar hayatta kalma korku oyunu hayranları, bu oyunları hasar almadan da geçebileceğini kanıtladı.
Platformlar ve maceralar:
Crash Bandicoot (1-4), Celeste, Zelda: Breath of the Wild, Zelda: Tears of the Kingdom: Bu oyunlar, hassas atış zorluklarını benzersiz mekaniklerle birleştirerek "vuruşsuz atış" mücadelesi için ideal hale getiriyor.
"No-Hit Runs"da tamamlanmamış oyunlar
Bahsedilen başarılara rağmen, oyuncuların mutlak hakimiyetine hala direnen oyunlar son derece zor olması nedeniyle. İşte bunları analiz ediyoruz:
Haberci (8bit/16bit)
Messenger, platform ve aksiyonun bir arada sunulduğu bir oyun olmasına rağmen, tam da bu kombinasyon, onu isabetsiz bir oyun arayanlar için gerçek bir meydan okuma haline getiriyor. Seviye tasarımı dolu Neredeyse milimetrik hassasiyet gerektiren dikkatlice yerleştirilmiş tuzaklar her sıçrayışta ve harekette.
Zorluğu karmaşıklaştıran bir diğer husus ise, boss dövüşlerinin özellikle zorlu olmasıdır, çünkü desenleri yalnızca çeşitli olmakla kalmayıp aynı zamanda savaşlar sırasında dinamik olarak değişir, hataya pek yer bırakmıyor. Aslında bunu birçok oyuncu denedi. hasarsız bir koşu var mı ve oyunun ilk bölümünün "No-Hit"i, ancak bu tamamlanmış oyunun "No-Hit"i henüz bulunamamıştır.
Dönüş
Öte yandan Returnal farklı ama bir o kadar da korkutucu bir meydan okuma sunuyor. Bu roguelike, oyuncunun yüzleşmesini gerektirir öngörülemez şekilde tasarlanmış saldırılara sahip düşman dalgalarıBu da her hareketi önceden tahmin etmeyi neredeyse imkansız hale getiriyor. Ek olarak, prosedürel olarak oluşturulmuş ortamlar Her oyunun kendine özgü olmasını sağlayarak, güvenli rotaları ezberleme veya öngörülebilir stratejiler geliştirme olasılığını ortadan kaldırın.
Patronlar, birden fazla aşamaya sahip ayrı bir bölümdür. uzun süreler boyunca sarsılmaz bir konsantrasyon gerektirirBu da hasar almadan seriyi sürdürmeyi daha da zorlaştırıyor. Ve evet, hiç vuruş yapmadan boss'ları temizlemek için büyük çaba sarf eden ve hiç vuruş yapmayan oyuncular varken, henüz tam bir seri yakalayabilenler görülmedi.
Ultra-Nightmare'de Doom Eternal
Doom Eternal'ın durumunda, Ultra-Kâbus modunda isabetsiz bir koşu yapmaya çalışmak devasa bir başarıdır.. Bu mod, düşmanların saldırganlığını ve dayanıklılığını artırmanın yanı sıra, tek bir ölümle tüm ilerlemeyi sıfırlayarak hataları ciddi şekilde cezalandırır. Çatışmanın yoğunluğu, Düşmanlar aynı anda her yönden saldırıyor, oyuncunun sürekli hareket halinde olmasını gerektirir.
Ayrıca cephane, sağlık ve zırh gibi kaynak yönetimi hassas bir dengeleme eylemi haline gelir, çünkü bu kaynakları elde etmek çoğu zaman doğrudan tehlikeyle yüzleşmeyi gerektirir. Bu faktörlerin birleşimi, Bu tarz zorlukların en zorlayıcı olduğu oyunlardan biri Doom Eternal'dır.. Bunu çok kişi denedi ama henüz başarabilen olmadı.
Ölü hücreler
Son olarak Dead Cells bambaşka ama bir o kadar da yorucu bir meydan okuma sunuyor. Düşmanları hızlıdır ve saldırı düzenleri anında değişebilir, bu da kaçmak ve karşı saldırıda bulunmak için mükemmel zamanlama gerektirir. Oyunun özü olan göğüs göğüse mücadele, aşırı hassasiyet seviyesiÇünkü bir hata felaketle sonuçlanabilir.
Ve eğer yeterli değilse Prosedürel düzeyde üretim, her oyunun benzersiz bir tasarıma sahip olması anlamına gelir, çevreyi ezberleme yeteneğini ortadan kaldırarak oyuncunun sürekli uyum sağlamasını zorunlu kılıyor. Bu özelliklerin birleşimi, Dead Cells'de isabetsiz bir koşuyu çok az kişinin başarabildiği bir beceri ve sabır sınavına dönüştürüyor.
Peki bu zorluklar neden bu kadar zor?
Bu görevlerin zorluğunu artıran birçok etken var ancak ben burada bunları özetlemeye çalışacağım.
- Mekaniğin karmaşıklığı: Dead Cells ve Returnal gibi oyunlar hızlı refleksler ve her oyunun kendine özgü mekaniklerine dair derin bir anlayış gerektiriyor.
- rastgelelik: Prosedürel olarak oluşturulan seviyeler ve öngörülemeyen düşman düzenleri, oyuncuların evrensel stratejiler geliştirmesini imkansız hale getiriyor.
- Düşman ve saldırı yoğunluğuDoom Eternal gibi oyunlar, büyük ve sürekli düşman dalgaları ortaya çıkarır ve hata yapmaya pek yer bırakmaz.
- Patron tasarımıThe Messenger gibi oyunlarda, boss saldırı desenleri o kadar çeşitli ve karmaşıktır ki, bunları hata yapmadan öğrenmek yüzlerce deneme gerektirebilir.
Yani biliyorsunuz, bu zorluklar veya topluluk tarafından oluşturulan oyun modları alırlar toplumun video oyunlarına olan sevgisini artırmak. Bunlar son derece zorlu mücadelelerdir ancak bir kez başarıldığında, Sizi video oyunu oyuncularının Olympus'una yerleştiriyorlar dünya çapında.
Kendi Başınıza Vuruşsuz Oyunlar Bulun ve onları kendinize ait kılın. Eğer bu kalibrede bir koşuyu tamamlamayı başarırsanız, topluluk sanki herkesin zaferiymiş gibi sizin zaferinizi kutlamak için orada olacak. İyi şanslar Trucoteco!